Baker – Bryce Canyon (gereden afstand 197 miles, 315 km)
Overnachting: Ruby’s Inn Campground (www.rubysinn.com/rv_camp.html). Prijs Cabin $ 51
Vandaag is het een feestelijke dag. Niet omdat we van Baker naar Bryce rijden maar omdat Martin jarig is. Hij wordt toegezongen en krijgt van Judith een cadeautje dat ze zonder iets te zeggen had meegenomen uit Holland. Marijke is wat verdrietig omdat ze voor de vakantie een tekening voor Martin had gemaakt maar deze thuis heeft laten liggen.
Na het ontbijt in de Border Inn tanken we en rijden we via de US 487 door Baker heen naar de SR 21. Heeft de US 50 de bijnaam loneliest road of America, deze SR 21 is nog veel lonelier. In het eerste uur komen we welgeteld 3 auto’s tegen. Terwijl wij het woestijnlandschap bewonderen bezingt op het meegebrachte cassettebandje Ede Staal toevalligerwijze het Groninger landschap. De landschappen lijken niet op elkaar. Even later wordt Ede Staal opgevolgd door K3, de muziekkeuze van de kinderen. Vanaf Miltford wordt het wat drukker en via Minersville en Adamsville bereiken we de I15. Na zo’n 20 mijl moeten we weer van de I15 af omdat we de SR 20 richting Bryce Canyon moeten hebben. Toevalligerwijze slaan de zes auto’s die voor ons rijden hier ook allemaal af. De voorste van deze auto’s is uiteraard de langzaamste en aangezien de SR 20 een kronkelige weg door een heuvelachtig landschap is, en er niet ingehaald kan worden, rijden we een kleine 40 mijl in een soort konvooitje naar de SR 89. Hier slaat het hele konvooitje rechtsaf. Blijkbaar gaat iedereen naar Bryce. Bij de afslag naar de SR 12 is het van hetzelfde laken een pak. Iedereen naar links. Even later gebeurt er echter iets grappigs. De voorste auto slaat opeens rechtsaf een klein weggetje in en het hele konvooitje volgt braaf. Wij zijn de enige die zien dat het echter niet de weg naar Bryce is maar naar een ‘restplace’ en we rijden dus door.
Bij Bryce hebben we bij de camping van Ruby’s Inn een cabin gehuurd. Het is echt een mooie blokhut. Zowel de kinderen als wij zijn er enthousiast over. Zelfs het hout ruikt lekker.
Een andere aangename verrassing is het zwembad vlak naast onze cabin. Dat was er in 1991 nog niet. De kinderen trekken onmiddellijk hun badpakken aan en de rest van de middag vermaken ze zich in het zwembad. Wij lopen ondertussen een rondje over de camping. Het motelgedeelte van de Ruby’s Inn heeft zich sinds 1991 behoorlijk uitgebreid. Op de plek waar wij elf jaar eerder ons tentje hadden opgezet, staat nu een groot motelgebouw.
Een andere aangename verrassing is het zwembad vlak naast onze cabin. Dat was er in 1991 nog niet. De kinderen trekken onmiddellijk hun badpakken aan en de rest van de middag vermaken ze zich in het zwembad. Wij lopen ondertussen een rondje over de camping. Het motelgedeelte van de Ruby’s Inn heeft zich sinds 1991 behoorlijk uitgebreid. Op de plek waar wij elf jaar eerder ons tentje hadden opgezet, staat nu een groot motelgebouw.
Voordat wij ons ook in het zwembad storten, draaien we eerst nog even een was in de coin laundry van de camping. Daar staat ook een pc waarmee je tegen betaling kan internetten. We stoppen er twee dollar in en sturen een mailtje naar Nederland. Althans dat was de bedoeling. Net op het moment dat we op de verzendknop willen drukken is onze tijd voorbij en sluit de pc automatisch af. Mopperend op het stomme apparaat stoppen we er nu maar drie dollar in en herhalen het hele proces. Nu lukt wel om alles op tijd te verzenden.
’s Avonds eten we in het restaurant van de Ruby’s Inn. Daarna bekijken we aan de overkant nog even de winkeltjes. De kinderen mogen in soort stenenwinkel elk een zakje kopen dat je zelf mag vullen met mooie stenen. Verbazingwekkend is het aantal stenen dat de kinderen in het zakje kunnen krijgen. Verbazingwekkend is ook de tijd die ze hier voor nodig hebben. De keus wordt wel zeer wel overwogen gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten