South Lake Tahoe – Fallon ( gereden afstand: 92 miles, 147 km)
Overnachting: EconoLodge (www.econolodge.com) Prijs kamer $64
We laten de kinderen uitslapen en na een uitgebreid ontbijt, dat ons volgens de menukaart zo’n dertig dollar gekost zou hebben maar inbegrepen is in de prijs van de kamer, gaan wij inpakken terwijl de kinderen een duik in het zwembad van het hotel nemen. We gooien een paar Amerikaanse centen in het bad en als ze die opduiken mogen ze die houden. Daar zijn ze wel even zoet mee. Om elf uur checken we uit. Dit tot groot verdriet van Marijke die nog een cent mist.
Vandaag hoeven we niet zo ver te rijden. We doen het dan ook rustig aan. Eerst zoeken we een garage op. Het vooruitzicht om morgen 600 km over de ‘Loneliest road of America’ te rijden, terwijl er een lampje ‘Low Tire’ brandt, spreekt vooral Martin niet zo aan. Hij ziet ons al in de woestijn een band verwisselen. Toen we gisteren South Lake Tahoe inreden had Martin een garage gezien die zich zelf aanprees als de bandenspecialist. We zoeken de garage op en nadat we in ons beste engels de zaak uitgelegd hebben, controleert een monteur de spanning van alle vier de banden. Elke band blijkt een spanning van 40 te hebben waarbij 42 het maximum is. Geen flauw idee wat de eenheid is, maar het is in ieder geval prima in orde. Samen met een collega komt hij tot de conclusie dat het lampje gewoon niet deugt en dat we er rustig mee door kunnen rijden. Dat is wel een geruststellende gedachte. Het enige nadeel is dat, mochten we daadwerkelijk een keer een langzaam leeglopende band krijgen, we er niet op zullen reageren omdat het lampje toch al brandt. We hoeven de garage overigens niets te betalen. Service van de zaak. Als dank geven we een paar dollar voor een biertje.
Vervolgens gaan we op zoek naar een midgetgolfbaan. Toen wij 14 jaar geleden in South Lake Tahoe waren, hebben we op een fantasiebaan gespeeld met allerlei sprookjesfiguren. De kinderen hebben daar foto’s van gezien en willen daar ook op spelen. We kunnen de baan niet meer vinden maar op aanwijzing van de monteurs van de garage komen we bij de ‘Magic Carpet Golf’ baan; adres: 2445 Lake Tahoe Blvd (dat is de grote weg die door South Lake Tahoe loopt, de golfbaan ligt aan de kant van het meer naast een klein pretparkje. Deze baan is zelfs nog mooier dan die van 1988. Liefst drie fantasiebanen van 18 holes. Sprookjes- en dierenfiguren op de banen, bewegende hindernissen, wonderlijke vormen, er is zelfs een baan waarbij het gat waarin je de bal moet slaan beweegt. Dat heeft Tiger Woods vast nog nooit meegemaakt. Deze minigolfbaan is dan ook een groot succes bij de kinderen. We doen twee van de drie banen. Het enige nadeel is dat het ruim boven de dertig graden is, zodat het veel water drinken is. De kinderen willen zelfs nog ook de derde baan spelen, maar daar hebben we echt geen zin meer in. Veel te warm. Als we de stokken en de ballen inleveren is het voor ons nog even spannend. Je mag namelijk je balletje in een soort gokmachine gooien en als je wint mag je gratis nog een rondje. Tot ons geluk maar tot verdriet van de kinderen winnen we niet.
Vervolgens rijden we naar een sportzaak waar ik nieuwe sportschoenen koop. De oude hebben de wandeltochten in Yosemite niet goed doorstaan. Aangezien je een tweede paar voor de helft van de prijs krijgt, besluit Martin ook een stel te kopen. Je bent Hollander of niet. Zijn vorige sportschoenen had hij overigens veertien jaar eerder toevalligerwijze ook in South Lake Tahoe gekocht. Dat ze zolang meegegaan zijn zegt wel iets over zijn sportieve prestaties. Waarschijnlijk koopt hij in het jaar 2016 wederom in South Lake Tahoe zijn volgende sportschoenen.
Daarna rijden we South Lake Tahoe uit op weg naar Fallon. Oorspronkelijk hadden we gepland om onderweg ook Virginia City te bezoeken. Virginia City is een oud western stadje dat zijn glorietijd tussen 1850 en 1890 beleefde en nu deels gerestaureerd is. (Voor informatie over Virginia City zie: http://www.vcnevada.com/) Onder andere Mark Twain heeft er gewoond en gewerkt. Het is bekend van diverse oude westerns en de jaren zestig tv –serie ‘Bonanza’. Deze laatste serie is overigens niet in Virginia City opgenomen maar op de Ponderosa Ranch vlakbij South Lake Tahoe. (Deze ranch is nu een soort pretpark. Zie de link: http://www.ponderosaranch.com/.) Zelf hadden wij Virginia City in 1988 bezocht en dachten dat de kinderen het nu ook wel aardig zouden vinden. We vinden het echter nog steeds te warm, en te laat, en aangezien we gisteren Bodie al gezien hebben, besluiten we door te rijden.
Fallon, onze overnachtingplaats, stelt niet veel voor. We vinden ons hotel en gaan daarna eten bij de McDonalds. Naast de McDonalds blijkt een gebeurtenis plaats te hebben die ongetwijfeld het jaarlijkse culturele hoogtepunt van Fallon zal zijn. De kermis. Uiteraard willen de kinderen er heen. Het is echt een kermis zoals je die in een klein Amerikaans plaatsje zou verwachten, met een centraal hokje waar je kaartjes koopt voor de attracties (een soort puntenboekje).
De kinderen mogen van ons in twee attracties en na uitgebreid overleg tussen Judith en Marijke wordt gekozen voor het Trappenhuis en het (mini) Reuzenrad. Vanuit het Reuzenrad zien ze nog meer interessante attracties waar ze in willen, maar aangezien we morgen een zeer lange dag voor de boeg hebben gaan we onder groot protest van de kinderen terug naar ons hotel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten