De daverende donderslagen overstemden ons hulpgeroep. Niet dat er ook maar iemand in de buurt was die ons zou kunnen horen. De bliksemflitsen volgden elkaar in zo’n rap tempo op dat het wel leek alsof het kleine kampeerterreintje met schijnwerpers werd verlicht. Door de grote scheuren in de tent konden wij zien hoe de jammerende beer met zijn poot over zijn kop wreef. Elk ogenblik kon hij voor de tweede keer aanvallen. Ik pakte het koekenpannetje nog steviger vast. Opeens klonk er een rauwe kreet en de beer, hij leek nog groter dan de eerste keer, ging rechtovereind staan. Toen stormde hij op onze tent af. De kinderen begonnen te gillen.
Opeens, we schrokken ons dood, was er een oorverdovende knal en een oogverblindende flits. Er klonk een afgrijselijke kreet. Toen werd het stil. Doodstil. Het leek wel alsof we in het oog van een orkaan zaten. Voorzichtig kroop ik naar buiten. Ik rook een sterke ozonlucht en de geur van verbrand haar. De zwarte logge massa lag bewegingsloos op de grond. Ik haalde opgelucht adem. Toen hoorde ik een krakend geluid. Ik draaide me om. De grote sequoia-boom, waar ons tentje zo schattig onder stond, was getroffen door de bliksem. De top van de boom stond in brand en het vuur was al overgesprongen naar de boom er naast. En vandaar weer naar de boom daarnaast. De sequoia die eeuwenlang al het natuurgeweld had overleefd, begon te kraken en voorover te hellen. “Snel, de tent uit. De boom valt om” schreeuwde ik. Net op het moment dat de kinderen de tent uitkropen en de boom met een donderend geraas en gekraak langzaam maar zeker omlaag viel, begon de zwarte massa voor ons te grommen. Hij leefde nog! “Papa, allemaal water!” schreeuwde de jongste en ze wees naar de dam. “Dit dekt de reisverzekering vast niet allemaal” sprak mijn vrouw. Verbijsterd staarde ik haar aan.
Kijk, wie wil weten hoe dit afloopt, moeten we helaas teleurstellen. Een reisverslag zoals boven zal je hier niet aantreffen. Ten eerste hebben we het voorgaande uiteraard allemaal niet meegemaakt en ten tweede is dit een reisverslag in een heel andere stijl. In dit verslag gaat het over boterhammetjes die in het vriesvak zijn blijven liggen, over zaken die onze kinderen leuk vonden in Amerika, en wat ze niet leuk vonden, en hoe je bijvoorbeeld de rijen in Disneyland kan omzeilen. Het is een verslag van onze reis die wij van 19 juli tot 18 augustus 2002 gemaakt hebben door het westen van de Verenigde Staten. Wij, dat zijn Martin en Marianne en onze twee kinderen Judith (9 jaar) en Marijke (7 jaar). De doelstelling van dit reisverslag is tweeledig: Ten eerste vinden wij het gewoon leuk om het op te schrijven –“als vakantieherinnering voor later”. Ten tweede kan het misschien andere ouders helpen die een reis door het westen van Amerika gaan maken.
Voor ons was het de derde keer dat we Amerika bezochten. Zowel in 1988 als in 1991 hebben we een rondreis door het westen van Amerika gemaakt. De eerste keer vooral het zuidwesten (plus een week New York), de tweede keer ook het noordwesten. Een groot deel van de plaatsen die we nu bezochten hadden wij al eerder bezocht. Voor de kinderen was het de eerste keer dat ze in Amerika waren.
Oh ja, de dam was bezweken onder de aardbeving. Die was ik vergeten te beschrijven.
Voorbereiding
Onze voorbereiding startte in oktober 2001. Toen besloten we om met de kinderen naar Amerika te gaan. Na de geboorte van Judith in 1992 (en Marijke in 1994) hadden we al onze vakanties in Europa doorgebracht. Met Eurocamp naar Frankrijk, Spanje en Italië. Om met jonge kinderen naar Amerika te gaan leek ons niet zinvol. Kinderen blijven het liefst op dezelfde plaats. Zwembad, strand, spelen, vriendjes en vriendinnetjes op een camping, dat vinden ze leuk. Vele dagen lang uren in de auto zitten daarentegen niet. En als je naar Amerika gaat, en je wilt wat zien van het land, ontkom je daar niet aan. In de zomer van 2002 zouden ze 9 jaar en 7 jaar oud zijn. Op die leeftijd moest het kunnen dachten wij. Wij wilden wel graag en we hoopten dat de kinderen Amerika ook leuk zouden vinden. We polsten ze voorzichtig en ze waren direct enthousiast. Mits we ook naar Disneyland zouden gaan. Vooruit, die opoffering wilden wij ons wel getroosten.
Als eerste stelden we een lijstje op van de dingen die we wilden zien. Bij de kinderen stond Disneyland bovenaan. Bij de ouders het Yosemite National Park. Vervolgens maakten we een globaal reisschema. De uitgangspunten hierbij waren dat we zowel natuurparken als pretparken zouden bezoeken en dat we na een lange autotocht bij voorkeur minimaal 2 nachten op dezelfde locatie zouden blijven. We dachten ‘laten we geen risico nemen’ en hoewel het nog maar oktober 2001 was, onze overnachtingen in Yosemite Valley alvast maar boeken. Wat bleek, we waren al te laat! Het Housekeeping Camp, waar we wilden overnachten, was voor de maand juli 2002 al volgeboekt. We konden in Yosemite Valley alleen nog maar terecht in een ‘cabin without bath’ in Camp Curry. Dat legden we toen maar gelijk vast.
Vervolgens gingen we ons weer verdiepen in Amerika. Dit deden we met behulp van reisgidsen en internet. We leenden boeken uit de bibliotheek. Meestal brachten we die te laat terug en van al onze boetes had de bibliotheek een nieuwe vleugel aan het gebouw kunnen bouwen. Als we een top 5 zouden moeten maken van reisgidsen die wij nuttig dan wel mooi vonden, dan zou die er als volgt uit zien:
- De (engelstalige) gids van Lonely Planet over California & Nevada. (Deze hebben we dan ook gekocht en meegenomen naar Amerika)
- De Capitool reisgids over Californië
- De Lannoo gidsen van Californië en Zuidwest USA
- De Tourbooks van de AAA
- De Insight guides van Southern California en America Southwest
Dat wil niet zeggen dat andere reisgidsen niet goed zijn. Een kennis van ons zweert bij de Rough Guides.
Ook het internet bleek een rijke informatiebron te zijn. Vooral in de nieuwsgroepen kan je praktische vragen beantwoord krijgen. De volgende drie vonden wij het meest nuttig.
- De Amerika forums http://forum.allesamerika.com en http://forum.verenigdestaten.info
- De Engelstalige nieuwsgroep rec.travel.usa-canada. Deze nieuwsgroep gaat, de naam zegt het al, specifiek over reizen in Amerika en Canada.
- Het Engelstalige discussieforum op de site http://www.fodors.com/forums/threadselect.jsp?fid=1 Dit is een zeer mooie site, waarbij je per staat zelfs nog met behulp van een zoekmachine kan zoeken of een bepaald onderwerp aan de orde is geweest. Veel vragen over hotels en bezienswaardigheden.
De vlucht boekten we in januari. Hoewel we al in oktober wisten dat we naar Amerika zouden gaan, hebben we met het boeken van de vlucht nog even een paar maanden gewacht. Eerst wilden we zien hoe de luchtvaartmaatschappijen zouden reageren op de ontwikkelingen na de aanslagen van 11 september. In januari hadden we het idee dat er niet veel goedkope last-minute aanbiedingen in de zomer zouden komen. Het leek ons daarom beter om vast te boeken. Dit bleek achteraf een gelukkige keuze. Voor een non-stop vlucht met de KLM naar San Francisco in het hoogseizoen betaalden wij toen namelijk, via Special Traffic, 707 euro (en de kinderen kregen 25% korting). Het tarief gold in combinatie met het boeken van de autohuur en één hotelovernachting. De KLM-site gaf op dat moment als goedkoopste tarief voor dezelfde vlucht een bedrag van 820 euro aan. In maart was dit KLM tarief gestegen naar ruim 1000 euro en in april was de prijs van het goedkoopste ticket bij de KLM zelfs meer dan 1200 euro. Dat scheelde meer dan 500 euro met de prijs die wij in januari betaald hadden. Vanaf mei was de vlucht uitverkocht.
In januari boekten wij via internet ook een hotelkamer in de Thunderbird Lodge op de rand van de Grand Canyon. De site (http://www.grandcanyonlodges.com/) gaf aan dat dit op de door ons gewenste datum (meer dan 6 maanden later!) de laatste vrije kamer was. Dit maakte ons enigszins nerveus. Moesten we nu wel of niet al onze motelovernachtingen gaan vastleggen? In 1988 en in 1991 hadden wij buiten de Nationale Parken om geen enkel motel of camping gereserveerd en overal waar wij kwamen konden we wel een plek voor de nacht vinden. Maar ja, nu waren we met de kinderen en het leek ons vervelend om na een lange dag rijden eerst nog een tijd op zoek te moeten naar een motel met ‘vacancy’. Langzaam maar zeker boekten we daarom in de periode januari tot en met juli het ene na het andere motel. Allemaal via internet. Soms rechtstreeks en als het motel geen reserveringssysteem on line had, boekten we met behulp van de site van Travelhero. Per plaats kan je zien welke hotels er zijn, wat het kost en, of er een on line reserveringsysteem is en of er plaats is. Als er geen on line reserveringssysteem is, dan kan je via hen boeken en nemen zij contact met het motel op. Al onze boekingen die wij via hen gedaan hebben, verliepen -achteraf bekeken- allemaal perfect. Onze laatste reservering deden we een week voor vertrek en toen waren we klaar om op vakantie te gaan.
Ons definitieve routeschema zag er als volgt uit:
San Francisco -> Yosemite National Park -> Lake Tahoe -> Great Basin National Park -> Bryce Canyon National Park -> Zion National Park -> Grand Canyon National Park -> Las Vegas -> Joshua Tree National Park -> Palm Springs -> San Diego -> Anaheim (Disneyland) -> San Francisco
Geen opmerkingen:
Een reactie posten