zaterdag 23 februari 2013

Yosemite – South Lake Tahoe, 26 juli

Dag 8: vrijdag 26 juli 2002
Yosemite – South Lake Tahoe ( gereden afstand 235 miles,  376 km)
Overnachting: Best Western Station House Inn (www.bestwestern.com) prijs kamer $137

Vandaag vertrekken we uit Yosemite. De kinderen vinden het jammer. “Waarom kunnen we hier niet twee weken blijven?” vragen ze. We hebben om 8 uur al alles ingepakt en gaan met de auto naar Camp Curry. Daar eten we in het Curry’s Dinner Pavilion voor de laatste keer ons ‘all you can eat breakfast’. Na het ontbijt wordt de koelbox volgeladen en vertrekken we richting South Lake Tahoe. Na 1,5 uur rijden zijn we bij de Tuolumne Meadows, nog steeds Yosemite National Park. Helaas geen bloeiende weide. Elk jaar staat op onze Yosemite-kalender wel een foto van deze bloeiende weide. Wij zijn er nu in mei, juli en september geweest, maar tot nu toe nog nooit een bloem gezien.
We maken een korte stop bij Olmsted Point en bij Tuolumne Meadows. Judith heeft meer interesse voor haar gameboy.







Als we de Tiogapass over zijn en het park verlaten, gaan we linksaf de US 395 north op. Mono Lake slaan we over. Wij zijn er al eerder geweest en het is beslist de moeite waard, maar de kinderen zijn niet direct enthousiast om de tufa’s, dat zijn kleine rotsformaties in het meer, te bekijken (“stomme rotsen, wat is daar nou aan?”). Bovendien willen we de tijd gebruiken om Bodie te gaan bekijken.
Bodie is een spookstadje, gelegen tussen Lee Vining en Bridgeport in. Toen hier in 1878 veel goud werd gevonden nam het aantal inwoners binnen een jaar toe van slechts 20 mensen tot meer dan 10.000! Nadat de goud- en zilveraders uitgeput raakten, vertrokken de meeste mensen weer. Omstreeks 1930 woonden er nog maar een paar honderd. Deze hadden het op een gegeven moment ook wel gezien. In 1947 vertrok de laatste bewoner en kregen wind en de andere weerselementen vrij spel. In 1962 besloot men om van Bodie een State Historic Park te maken. Zo’n 5% à 10% van de oorspronkelijke gebouwen staat er nog. Bodie was één van de meest wilde stadjes van het hele wilde westen. Zie bijvoorbeeld het volgende stukje afkomstig van de site www.desertusa.com/bodie/bodie.html

“By 1879, Bodie boasted a population of about 10,000 and was second to none for wickedness, badmen, and “the worst climate out of doors.” One little girl, whose family was taking her to the remote and infamous town, wrote in her diary: “Goodbye God, I’m going to Bodie.” This phrase came to be known throughout the west. Killings occurred with monotonous regularity here in Bodie, sometimes becoming almost daily events. The fire bell, which toll ed the ages of the deceas ed when they were buried , rang often and long. Robberies, stage holdups and street fights provided variety, and the town’s 65 saloons offered many opportunities for relaxation after hard days of work in the mines. The Reverend F.M. Warrington saw it in 1881 as “a sea of sin, lashed by the tempests of lust and passion.”
Voor de officiële website zie hier. Wie foto’s van Bodie wil zien, kan deze vinden op http://www.bodie.net/album/









Vanaf de US 395 loopt er een kronkelende zijweg naar Bodie. De eerste 9 mijlen zijn geasfalteerd, de laatste 3 echter niet, maar deze zijn goed berijdbaar. Bij de ingang (toegang $3) kopen we een zeer informatief foldertje. We wandelen ongeveer een uur lang rond tussen de houten huizen. In de meeste huizen is nog huisraad achtergebleven. In een saloon zien we zelfs nog een piano staan. Ook het schoolgebouw is nog compleet ingericht. Van de afgebrande bank staat alleen nog de kluis overeind. Hoewel we vrij hoog zitten, is het ook hier erg warm en daarom blijven we maar niet te lang. Onze lunch gebruiken we op de picknickplaats die iets verderop gelegen is. Daarna vervolgen we onze weg naar Lake Tahoe.
Als we weer een halfuurtje op de US 395 rijden zien we opeens een lampje branden op het dashboard. ‘Low tire’ geeft het aan. Oeps, wat is dat nou. Een lekke band? De banden voelen echter goed aan en er is ook niks te zien. Voor de zekerheid besluiten we een garage op te zoeken. Het eerste dorpje van onze kaart blijkt uit 5 huizen te bestaan zonder garage. Het tweede dorpje heeft wel een garage. De eigenaar, houthakkershemd, olievegen op zijn voorhoofd en bezig met de reparatie van een truck, bekijkt onze auto. Hij schopt even tegen de banden aan en concludeert dat ze hard genoeg zijn. Hij had, voordat hij deze garage begonnen was, gewerkt bij de Buick Company. Ze hadden altijd problemen met de elektronica. We konden er gewoon mee doorrijden. Bij de volgende keer tanken moesten we even de bandenspanning controleren. Hij had er nu even geen gelegenheid voor. De truck moest af. De bandenspanning moest minstens 32 zijn. Maar dat hadden ze volgens hem wel. Enigszins gerustgesteld rijden we verder.
Via de US 395 en de kronkelige maar mooie SR 89 bereiken we de US 50. Daar moeten we rechtsaf. We hebben echter ook geen keus want in verband met een bosbrand is de weg naar links afgesloten. Door de extreme droogte zijn er deze zomer veel bosbranden. Dankzij de duidelijk aangeven straatnamenborden (de namen van de zijwegen hangen bij elke kruising boven de weg) vinden we in South Lake Tahoe ons motel gemakkelijk. De kinderen nemen een frisse duik in het meer. Het bijbehorende strand, inclusief speeltoestellen, is overigens het privé strand van een ander luxe hotel, maar wij doen alsof we ook van dat hotel komen. We zien een helikopter een grote zak met water uit het meer opvissen en weer richting bosbrand vliegen.
’s Avonds eten we bij het motel. De glazen met ijswater staan al klaar en worden zo ongeveer na elke slok door een ober bijgevuld. Judith en Marijke maken er een wedstrijdje van. Ze proberen hun glas leeg te drinken voordat hij het kan bijvullen. Net als Marijke haar tactiek aan Judith uitlegt wordt haar halflege glas achter haar rug al weer bijgevuld, wat tot grote hilariteit en een verbaasd kijkende ober leidt.
Als we weer terug zijn bij onze motelkamer schopt Martin op dezelfde wijze als hij de man van de garage ’s middags heeft zien doen nog even tegen de banden van de auto aan. Ziet er goed uit roept onze deskundige.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten