zaterdag 23 februari 2013

Bryce Canyon – Zion (Springdale),1 augustus

Dag 14 Donderdag 1 augustus 2002
Bryce Canyon – Zion (Springdale) (gereden afstand 90 miles, 144 km)
Overnachting: Pioneer Lodge (www.pioneerlodge.com) Prijs kamer: $77

Als we ’s morgens de boel aan het inpakken gaan, beginnen de kinderen te klagen. Ze willen niet weg. Ze willen blijven. Hier is een mooi zwembad. Waarom kunnen we hier niet een dag extra blijven. Gewoon niks doen en op de camping blijven. We leggen uit dat we niet wisten dat er een zwembad naast de cabin was en dat we bij Zion een motelkamer gereserveerd hebben, dat daar ook een zwembad is en dat er hier andere mensen in onze cabin komen. We doen het wel lekker rustig aan. De check out time is 11 uur. We leveren de sleutel in maar gaan nog niet weg. De kinderen spelen in het zwembad en wij lezen een boek. Pas om 1 uur vertrekken we richting Zion.
Als we de US 89 richting Zion volgen zien we een bord waarop staat dat er verderop wegwerkzaamheden zijn. Dit kan een vertraging van een uur geven. Een alternatief is om de SR 44 te nemen en dan via de I15 en de SR 17 naar Zion te rijden. Dat is een omweg van ruim 50 mijl, ook een uur dus. We kiezen voor de US 89 en nemen de gok van oponthoud. Dat pakt goed uit. De vertraging blijft beperkt tot tien minuten. Aardig is het bord bij de wegwerkzaamheden. ‘Your tax money at work’ staat er op. Bij het plaatsje Mount Carmel pakken we de afslag naar Zion.
Zion is een mooi park. Het bestaat uit hoge plateaus en twee grote canyons, te weten de Zion Canyon en de Pion Creek Canyon. Door deze laatste loopt de Zion Mt Carmel Highway. Deze SR 9 is de doorgaande weg door het park en verbindt de I-15 in het westen met de US 89 in het oosten. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de Grand Canyon en Bryce Canyon lopen de verharde wegen in Zion niet op de rim, maar juist op de bodem van de canyons. Dat maakt het park vrij uniek. Je hebt namelijk het idee dat je in het dal van een berglandschap rijdt, maar in werkelijkheid rijd je dus op de bodem van een canyon en kijk je tegen de hoge rotswanden op.
We zijn nog maar net het park binnen of Marijke ziet op de bergwand een kudde ‘desert bighorn sheep’ lopen (“geiten zoals Marijke ze noemt). Het zijn er een stuk of tien. We stappen uit en nemen de tijd om foto’s te nemen. Binnen de kortste keren staat er een hele rij auto’s eveneens stil om foto’s te nemen. Ook een ranger stopt en maakt foto’s, waaruit wij concluderen dat de kudde niet vaak te zien is.


Nadat we door de smalle Zion-Mt Carmel tunnel zijn gereden verlaten we via de westelijke ingang het park weer. Voordat we de Zion Canyon gaan bekijken willen we namelijk eerst even in ons motel inchecken. Aangezien de Zion Lodge in het park vol was, hebben we een motel in Springdale gereserveerd. Dit dorp ligt pal naast het park en telt een hoop motels. Nadat we ingecheckt hebben, pakken we de gratis shuttlebus die tussen de motels van Springdale en het Visitor Center heen en weer rijdt. In het Visitor Center bekijken we de informatieborden en een diavoorstelling en vragen vervolgens naar het Junior Ranger program. Marijke wil toch nog een keer proberen om junior ranger te worden. Vervolgens lopen we naar de shuttlebus die door de Zion Canyon rijdt. Mocht je vroeger nog met de auto de Zion Canyon in, nu mag het niet meer (tenzij je een reservering hebt voor de Zion Lodge). Met de shuttlebus rijden we naar de Lodge. We reserveren een tafel voor het avondeten en kijken wat rond tot we aan tafel kunnen.
Het eten is er lekker. Het is druk in het restaurant en het is maar goed dat we gereserveerd hebben. Na het avondeten is er in de Lodge een ranger die een lezing met dia’s over vogels in Zion houdt. We besluiten er heen te gaan zodat de kinderen in ieder geval een rangeractiviteit hebben bijgewoond. Dit voor het geval ze hier ook zo streng zijn. De ranger heeft mooie dia’s en kan leuk vertellen over de dieren. Zo vertelt hij over een vogeltje dat heel bijzonder is omdat het heel veel water drinkt voordat hij over een woestijnachtig gebied gaat vliegen. Je kon het vergelijken met het op één dag opdrinken van tien kratten bier door een mens. ‘So what!’ had de vorige keer een Amerikaan geroepen.
Als we met de shuttlebussen terug rijden naar ons motel is het al donker. Het zwembad is echter verlicht en hoewel het al halftien is mogen de kinderen nog even zwemmen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten