Williams – Las Vegas (gereden afstand 255 miles, 408 km)
Overnachting: Hotel Circus Circus Prijs kamer $64 http://www.circuscircus.com/index2.php
We ontbijten weer bij Mel (lekkere pannenkoeken). We beloven hem om als we terug in Holland zijn reclame voor hem te maken. Bij deze dus. Daarna pakken we de boel in, tanken in Williams en nemen de I40 richting Las Vegas. Bij Seligman verlaten we de interstate en nemen de historische route 66. Route 66 is de beroemdste weg van Amerika. Alleen al op internet zijn tientallen sites gewijd aan deze weg. Typ voor de aardigheid maar eens ‘route 66’ op www.google.nl in. Voor Seligman is de weg een bron van inkomsten. Het lijkt wel of de hele plaats uit alleen maar souvenirwinkeltjes bestaat. Zo gauw we Seligman uit zijn, komen we nauwelijks meer een auto tegen. We stemmen de radio af op 103.3 FM. Dit is een zender met de naam ‘Route 66 Oldies’. Deze draait alleen maar jaren zestig muziek. Met de cruisecontrole op 65 miles ingesteld is het relaxed rijden door het mooie landschap.
Na zo’n 30 mijl rijden komen we bij de Grand Canyon Caverns. (http://www.gccaverns.com/)
Een groot bord met een dinosaurus suggereert dat er in deze grotten fossielen van deze beesten te zien zijn. Dat is misschien wel aardig voor de kinderen, maar we hebben nergens iets gelezen over dinosaurussen die hier gevonden zouden zijn. Bij de ingang van de weg naar de grotten is een motel. We halen hier voor de zekerheid een foldertje over de grotten. Het foldertje maakt alleen maar melding van een gemummificeerde ‘bobcat’ die in de grot is gevonden. Daar zijn de kinderen niet echt van onder de indruk en we laten de grotten dan ook letterlijk en figuurlijk links liggen. Als we de uitlopers van de Hulalapi mountains doorkruist hebben, verandert het landschap. Het wordt nu een stuk stoffiger en we zien geregeld stofwindhozen. Bij Kingman stoppen we voor de lunch. Een McDonalds! Ze bestaan nog. Negen dagen geleden hebben we er voor het laatst eentje gezien. Voor de kinderen een eeuwigheid. Als we terug naar onze auto lopen zien we een hele lange goederentrein van de Santa Fe Company voorbij denderen. We tellen de wagons. Het zijn er 75.
Bij Kingman komen we weer op de I15, al spoedig gevolgd door de SR 93 richting Las Vegas en de Hooverdam. Vlak voordat we bij deze dam komen worden alle auto’s van de weg geleid en moeten een stukje via een parkeerplaats rijden. De politie bekijkt de inzittenden en een aantal auto’s wordt aan een nadere inspectie onderworpen. Wij mogen doorrijden. We vermoeden dat het een veiligheidscheck is in verband met mogelijke aanslagen. Bij de Hooverdam is het erg druk. We stoppen even om wat foto’s te maken (voor informatie over de Hooverdam zie: http://www.hooverdam.usbr.gov/). Het is stapvoets rijden over de dam. Als we deze gepasseerd zijn, zien we op de tegenovergestelde richting ook een securitycheck.
Tegen een uur of vier zijn we in Las Vegas. De Las Vegas Boulevard, oftewel de Strip, is snel gevonden. We hebben geboekt voor Circus Circus. Onderweg daarheen zien we een ‘drive thru wedding chapel’. Trouwen zonder je auto uit te komen. Hoe verzinnen ze het. Zouden ze de motor wel uitzetten? Overigens het bedrijf dat deze trouwmogelijkheid biedt, heeft ook het ‘Hunka Hunka Burnin’ Love Package’ in de aanbieding. Voor $150, een koopje, komt Elvis op je bruiloft. Het pakket omvat het volgende:
1. Elvis as guest at your wedding, to serenade, you and yours, two of your favorite Elvis tunes.
2. A 8×10 glossy signed photo of your Elvis impersonator you can treasure for years.
3. Elvis available for photos at the conclusion of your wedding.
Je kan niet zeggen dat je geen waar voor je geld krijgt. Overigens het huwelijk van de echte Elvis vond ook plaats in Las Vegas. Maar vast zonder het Hunka Hunka Burnin’ Love Package.
Circus Circus was één van de eerste themahotels in Las Vegas. Als men ons vroeg naar welk hotel in Las Vegas we gingen en we vertelden dat we een reservering hadden voor Circus Circus, dan was altijd de reactie heel lauw. Als we er echter bij vertelden dat we twee kinderen bij ons hadden, dan vond men het een zeer goede keuze. En zo is het ook. Circus Circus is uitermate geschikt voor ouders met kinderen. Het bevat allerlei kermisachtige attracties en een podiumpje met circusacts. Andere hotels die geschikt zijn voor kinderen zijn: Excalibur, MGM Grand, Stratosphere en New York-New York.
Althans, dat zijn de aanbevelingen die komen van de pagina http://www.vegas4visitors.com/. Dit is echt een heel goede site over Las Vegas. Zo is er een speciaal hoofdstuk voor ‘families’ met allerlei tips over hotels, en welke dingen leuk zijn om met kinderen in Las Vegas te doen. Maar ook de andere delen van de site zijn nuttig of leuk. Zo is er ook een hoofdstuk met recensies van shows. Die zijn niet alleen informatief maar ook grappig om te lezen. Zie bijvoorbeeld een stukje uit een recensie over de Crazy Girl show (een show met veel topless dames):
“People are always asking us how we can like such a tasteless, tacky place like Las Vegas. We always leap to the city’s defense, pointing out the art, architecture, and quality entertainment like Cirque du Soleil or The Blue Man Group. Inevitably, someone will bring up Crazy Girls, and our whole
argument goes right out the window”.
argument goes right out the window”.
Op de grote parkeerplaats achter Circus Circus parkeren we onze auto. We staan vijfentwintig minuten in de rij voor het inchecken. We hebben een kamer op de 19e verdieping. Als we op de kamer naar buiten kijken, zien we iemand naar beneden springen. Dat is niet zo dramatisch als het er hier staat, want hij zit vast aan een grote rubberen band. Je kan namelijk bungeejumpen naast het hotel. Dat is niks voor ons. Aangezien het meer dan 40 graden is, gaan wij liever zwemmen.
Circus Circus heeft uiteraard een zwembad, maar ze hebben eigenlijk liever niet dat je daar heen gaat. Ga ja zwemmen, dan ben je immers niet aan het gokken. Ze hebben het dan ook niet gemakkelijk gemaakt om bij het zwembad te komen: een lift omlaag, een heel complex van gangen door, een lift omhoog, nog een stelsel van gangen door, vervolgens een trappenhuis waar je moet gokken, niet op een gokmachine maar welke deur je moet hebben, en uiteindelijk sta je buiten bij het zwembad dat op de meest winderige plek van het complex is aangelegd. Eén van de twee zwembaden is vanwege de wind zelfs gesloten. Het andere bad zit vol met kinderen. (Dat is het nadeel van een kindvriendelijk hotel). We blijven een half uurtje bij het zwembad, voltooien de speurtocht terug naar onze kamer en gaan daarna eten bij het ‘all you can eat buffet’. Dat is even druk als groot. Ze werken met een systeem van vlaggen. Als je aan de beurt bent, moet je naar iemand met een blauwe vlag lopen, vervolgens verwijst deze je door naar iemand met een groene vlag en die wijst je je tafel aan. De kwaliteit van het eten houdt niet over. Rode vlag. We besluiten om morgen ergens anders te gaan eten.
Na het eten gaan we het hotel bekijken. Als eerste gaan we naar de ‘Midway’. Het Adventure Dome (een soort mini pretpark) dat ook in Circus Circus zit bewaren we voor morgen. In de Midway vind je het circusgedeelte. Hier zijn niet alleen allerlei kermisachtige attracties maar vinden ook de circusvoorstellingen plaats. Net als wij er aan komen begint een groep jongleurs, drie heren en drie dames in sexy glitterpakjes, met een wervelende act met het overgooien van kegels. Het ziet er zeer professioneel uit. Ze kunnen het zelfs staande op elkaars schouders (drie hoog). De kinderen vinden het heel knap en wij eigenlijk ook wel. Voor het optreden van de volgende act moet je echter drie kwartier wachten. Er is geen doorlopende voorstelling. Het is namelijk niet de bedoeling dat je bij het circus blijft hangen. Gokken moet je. We besluiten daarom naar buiten te gaan en de Strip te gaan bekijken.
Buiten is het inmiddels donker geworden en Las Vegas baadt in een zee van kleurrijke lichtjes. De kinderen kijken hun ogen uit. We lopen richting Treasure Island. Onderweg buiten bij Stardust worden de spuitende minifonteintjes uitgebreid bekeken. Als het wat lang duurt, voordat één van de fonteintjes zijn water overspuit naar een andere fontein gaat Judith dit van dichtbij bekijken en ja hoor, tot grote hilariteit van Marijke, loopt ze even later met nat hoofd. Judith vindt het niet erg want het is nog steeds best warm
Bij Treaure Island staan al behoorlijk wat mensen te wachten voor de ‘Pirate Battle’ die hier voor het hotel om de 90 minuten plaats vindt. De volgende voorstelling begint pas over een half uur. Moeten we nou wel of niet ook gaan wachten. Gezien de hoeveelheid al wachtende mensen besluiten wij ook maar om te gaan wachten. De slag tussen een Engelse oorlogsbodem en het piratenschip is een daverend spektakel met actiescènes die in een speelfilm niet zouden misstaan. Kanonnen worden om de beurt afgeschoten, kruitkamers ontploffen en de steekvlammen zijn zo groot dat je de warmte op je gezicht voelt. Piraten en matrozen vliegen door de lucht. Eén van de twee boten, we zullen niet verklappen welke het is, zinkt zelfs. De kapitein van de boot gaat zoals het hoort met zijn schip ten onder en blijft dus op de boot staan terwijl deze onder water verdwijnt. Blijf naar afloop even naar deze boot kijken. De boot wordt namelijk weer gelicht en dan blijkt dat de kapitein er nog steeds op staat. We hebben het later op de video nagekeken. Hij blijft 1 minuut en 5 seconden onder water.
Als we ’s avonds weer op onze hotelkamer zijn, zeggen de kinderen dat dit het mooiste hotel is waar ze ooit in zijn geweest. Het heeft attracties!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten